فیلم 5 Against the House 1955

این فیلم داستان چهار دوست دانشگاهی را روایت می‌کند که در کازینویی در رنو به اشتباه نزدیک به دستگیری به خاطر یک سرقت ناموفق می‌شوند. پس از اینکه بی‌گناهی خود را اثبات می‌کنند، یکی از پلیس‌ها می‌گوید که دزدی از این کازینو تقریباً غیرممکن است. این حرف باعث می‌شود که رون جوان به فکر فرو برود و به این نتیجه برسد که این کار واقعاً...

این فیلم داستان چهار دوست دانشگاهی را روایت می‌کند که در کازینویی در رنو به اشتباه نزدیک به دستگیری به خاطر یک سرقت ناموفق می‌شوند. پس از اینکه بی‌گناهی خود را اثبات می‌کنند، یکی از پلیس‌ها می‌گوید که دزدی از این کازینو تقریباً غیرممکن است. این حرف باعث می‌شود که رون جوان به فکر فرو برود و به این نتیجه برسد که این کار واقعاً امکان‌پذیر است. او به سرعت یک طرح بی‌نقص برای یک سرقت شوخی‌آمیز طراحی می‌کند. اما بعد از اینکه دوستانش را در جریان می‌گذارد، یکی از آن‌ها به نام بریک، که یک نظامی سابق و غیرقابل پیش‌بینی است، می‌خواهد این کار را به‌طور واقعی انجام دهند. این فیلم که توسط فیل کارلسون کارگردانی شده، نکات مثبتی دارد که باعث شد خوشحال شوم به امتیاز کم آن در IMDb توجه نکرده و بدون هیچ انتظاری آن را تماشا کردم. بازیگران آن بسیار قوی هستند، از جمله گای مادیسون، برایان کیت، آلوای مور و کیروین متیو جوان و زیبا، و همچنین کیم نوواک که در دومین نقش خود در این فیلم حضور دارد. فیلمبرداری در دریاچه تاهو چشم‌نواز است و داستانی که جان بارنول از رمان جک فینی اقتباس کرده، خوب است و ایده جالبی برای دزدی از کازینو ارائه می‌دهد. برای تماشاچیان جدید، بهتر است آماده یک فیلم غیرمعمول باشند که با آنچه در خلاصه داستان آمده، متفاوت است. این فیلم لحظات تنش‌زایی دارد، مخصوصاً با بازی کیت که شخصیت مرزی روان‌پریشی دارد، اما در کل فیلمی گفتگومحور با لحظات طنز است تا به پایان برسد، جایی که همه چیز بدون هیاهو و تظاهرات به هم می‌پیوندد. فیل کارلسون با آثار برجسته‌ای چون «Scandal Sheet» در کارنامه خود، به نظر گزینه خوبی برای کارگردانی بود، اما گرچه او قبلاً در خلق فیلم‌های جنایی/ماجراجویی/عاشقانه موفق بوده، ترکیب این ژانرها در یک فیلم به نظر کمی چالش‌برانگیز می‌رسد. کارگردانی بدی نیست، اما ترکیب عجیبی است که هرگز به‌طور کامل به نتیجه نمی‌رسد و احتمالاً مانع از جذب مخاطب بزرگ‌تر و قدردان‌تر می‌شود. با این حال، کارلسون کارگردانی است که ارزش بازنگری دارد زیرا آثار بسیار خوبی در کارنامه‌اش وجود دارد که ارزش بررسی دارند. در نهایت، این فیلم به نوعی خاص است و برچسب نوار (Noir) به آن کمی دور از ذهن به نظر می‌رسد، اما به‌طور قطع پیشنهاد می‌شود به خاطر نقاط قوتش که به وضوح بر نقاط ضعفش می‌چربند. 7/10