فیلم The Room 2003

همه می‌دانند که _اتاق_ فیلم بدی است. این همان چیزی است که در مورد آن صحبت می‌شود. اما هر کسی که بگوید بدی آن خودآگاه است، دروغ می‌گوید. این بدی معمولی است. واقعاً افتضاح است. به طور جدی، فیلم‌هایی که همکلاسی‌های من در کلاس فیلم‌سازی در سن **پانزده‌سالگی** می‌ساختند، از _اتاق_ بهتر بودند. قبل از اینکه بگویید، بله، من _اتاق_ را در یک گروه تماشا...

همه می‌دانند که _اتاق_ فیلم بدی است. این همان چیزی است که در مورد آن صحبت می‌شود. اما هر کسی که بگوید بدی آن خودآگاه است، دروغ می‌گوید. این بدی معمولی است. واقعاً افتضاح است. به طور جدی، فیلم‌هایی که همکلاسی‌های من در کلاس فیلم‌سازی در سن **پانزده‌سالگی** می‌ساختند، از _اتاق_ بهتر بودند. قبل از اینکه بگویید، بله، من _اتاق_ را در یک گروه تماشا کردم و نه، از آن لذت نبردم. نمره نهایی: ½ - آنقدر بد که توهین‌آمیز است. ممکن است هرگز به طور کامل بهبود نیابم. بعد از دیدن _هنرمند فاجعه_، باید این فیلم را می‌دیدم! وحشتناک! با خنده شدید، اما وحشتناک! خوب برای تو، تامی! زندگی را بگذران! هنوز هم می‌خندم که واقعاً دارم این را تماشا می‌کنم! مثل یک فیلم پورن بدون پورن است! این فیلم که توسط Wiseau-Films به همراه Chloe Productions و TPW Films ساخته شده، احتمالاً یکی از بدترین فیلم‌هایی است که اخیراً دیده‌ام. من درباره این فیلم با دیگران در پادکست خود در _Inside Movies Galore_ بحث کرده‌ام و هنوز هم در تردیدم که آیا واقعاً این فیلم را دوست دارم یا نه. این فیلم را دو بار تماشا کردم، یک بار برای پادکست و یک بار برای دیگری، و این کافی است. احتمالاً هرگز این فیلم را دوباره در زندگی‌ام نخواهم دید، مگر اینکه مجبور شوم. این فیلم نخستین اثر تامی ویسئو از سال 2003 است که در آن نقش مردی به نام جانی را بازی می‌کند که دوست‌دختر بلوند زیبایی به نام لیزا دارد که توسط ژولیت دانیل بازی می‌شود و واقعاً کمی بدجنس است. جانی یک شغل کارگری به عنوان بانکدار دارد و از نوجوانی به نام دنی مراقبت می‌کند که تقریباً به عنوان تماشاچی زندگی جنسی آن‌ها عمل می‌کند. او به خانه برمی‌گردد و به مرور متوجه می‌شود که لیزا با بهترین دوستش مارک (با بازی گرگ سسترو) خیانت می‌کند و بعد از آن خودش را می‌کشد... با بودجه‌ای معادل شش میلیون چطور می‌توان فیلمی مانند این ساخت؟ دنی، یک نوجوان جوان، تماماً با جانی زندگی نمی‌کند، بلکه بیشتر شبیه پسر او است و در میانه داستان به دردسر می‌افتد. همچنین شاهد نوعی درگیری در مارک هستیم که باوجود احساس گناه از خوابیدن با لیزا، از آن لذت می‌برد، اما احتمالاً آزاردهنده‌ترین بازیگر در صحنه است با جیغ‌های بامزه‌اش. همچنین دوستان لیزا که نمی‌توانند از رابطه جنسی دوری کنند، داستان‌های فرعی را شروع کردند که چندان لازم نبودند و به نظر می‌رسید که بعداً به آن‌ها فکر شده است. موسیقی فیلم حس می‌کند که باید در یکی از داستان‌های قدیمی دهه 80 یا چیزی شبیه _Masterpiece Theater_ باشد، اما همچنین حس صحنه‌های عاشقانه نرم‌افزار را نیز منتقل می‌کند، مانند آنچه که بعد از تاریکی در HBO می‌بینید. همچنین احساس می‌کنم زمانی که جانی تماس‌های تلفنی لیزا را با یکی از آن ضبط‌صوت‌های قدیمی ضبط کرده است، کمی قدیمی به نظر می‌رسد، زیرا این فیلم در سال 2003 ساخته شده است. به نظر من، صحنه بالکن بدترین صحنه بود، زیرا وقتی آنجا بودند، می‌توانستید ببینید که دیوار صحنه‌ای پشت آن‌ها است در حالی که بازیگران صحبت می‌کردند. هرچند که من فیلم‌های دوبله شده در ژانر هنرهای رزمی و تولیدات توهو را دوست دارم، فکر می‌کنم که دوبله صداهای بازیگران و بازیگران زن شامل تامی، واقعاً وحشتناک بود. ترکیب با خشم‌های پیری تامی نسبت به لیزا، او را به طرز آزاردهنده‌ای عجیب جلوه می‌دهد. هیچ خطی در فیلم وجود ندارد که حتی به طور نسبی اصلی باشد. همه چیز قبلاً گفته شده، اما باید بگویم که قابل نقل قول هستند. احساس می‌کنم باید این فیلم را دوست داشته باشم، اما تصمیم گرفتم که نه، و تنها به طور ملایم از این فیلم لذت می‌برم، زیرا واقعاً به این بدی است و حتی در این حالت هم مطمئن نیستم که لذت کلمه‌ای باشد که احساس می‌کنم در مورد این فیلم بگویم. نمی‌فهمم چرا مردم از این فیلم لذت می‌برند، اما به طور واضح، این فیلم وحشتناک است. به طرز وحشتناکی ویرایش شده است و اساساً فیلمی است که می‌توانید به یک کلاس فیلم ببرید و بگویید این چیزی است که نباید انجام دهید. من از تماشای این فیلم لذت نبردم. آن را برای بحث درباره‌اش در پادکست‌ها تماشا کردم. قطعاً به دیگران نیز توصیه نخواهم کرد، اما می‌گویم که این فیلم راه را برای _هنرمند فاجعه_ هموار کرده که به نظر می‌رسد می‌تواند فیلمی بهتر از این زباله باشد. متاسفم که بخواهم بر روی فیلمی که به cult status رسیده، انتقاد کنم، اما این واقعاً فیلم خوبی نبود. متاسفم، آقایان و خانم‌ها. اگرچه من این فیلم را دارم، اما شما می‌توانید از آن لذت ببرید، نه من. طبق آنچه که من فهمیدم، تامی ویسئو حداقل در کتاب گرگ سسترو، شخصی خوش‌اخلاق با بازیگرانش نبوده و در واقع نسبت به آن‌ها بدرفتاری کرده است، بنابراین کسانی که واقعاً در کنار او هستند، باید به حس اخلاقی خودشان در مورد این فیلم که به طرز عجیبی خوب به نظر می‌رسد، شک کنند. فکر می‌کنم این یکی از آن فیلم‌هایی است که تامی پول را برای خریدن نفرت‌ورزان فیلمش خرج کرده، یعنی کسانی که از آن لذت می‌برند که از این فیلم متنفر شوند. من متوجه هستم که او، تامی ویسئو، احتمالاً فیلم‌هایی را که در دوران کودکیش می‌دانست، گرفته که بیشتر به آن فیلم‌های نرم‌افزاری مربوط می‌شود که در نمایشگاه‌ها بعد از نیمه‌شب می‌دیدید، اما آقایان و خانم‌ها، من به این نوع فیلم‌ها علاقه ندارم... اگر می‌خواهید از فیلم لذت ببرید، فقط دروغ نگویید و نگویید که این یک فیلم عالی بود... سه نکته مثبت درباره این فیلم این است که من عاشق آن صحنه ابتدایی با معماری جالب هستم، قسمتی که دوستان از هم جدا می‌شوند و مرد برای زیرپوش خود برمی‌گردد و همچنین این که تمام خطوط قابل نقل قول هستند به همان لهجه‌ای که تامی دارد. بازیگران شامل تامی ویسئو به عنوان جانی، گرگ سسترو به عنوان مارک، ژولیت دانیل به عنوان لیزا، فیلیپ هالدیمان به عنوان دنی، کاریلین مینوت به عنوان کلودت، رابین پاریس به عنوان میشل، مایک هولمز به عنوان مایک، دن جانجیگیان به عنوان کریس-آر، کایل واگت به عنوان پیتر، گرگ الری به عنوان استیون، کاری مک‌درموت به عنوان عضو مهمانی #2، جنیفر واندرلیک به عنوان عضو مهمانی #3، دارون جنینگز به عنوان بارستا #2، فرانک ویلی به عنوان قهوه‌فروشی #4 و بنیت دان به عنوان مهمان مهمانی است. به نظر می‌رسد که شما فقط باید مغزتان را در درب بگذارید تا این بی‌خودها را ببینید. متاسفانه، در نمایش اخیر در لندن، به ما اجازه داده نشد که قاشق‌ها را پرتاب کنیم و نه در تئوری، اجازه داده شد که صدا بزنیم - اما، هی، با این حال شانس خوبی دارید! به هر حال، "جانی" (تامی ویسئو) که به نظر چندان جذاب نیست، با نامزد زیبایش "لیزا" (ژولیت دانیل) زندگی می‌کند که تصمیم می‌گیرد به جای او با "مارک" (گرگ سسترو) که نسبتاً خوش‌تیپ است، ارتباط برقرار کند... آیا آنها کشف خواهند شد؟ آیا چیزها هرگز به حالت قبلی بازخواهند گشت؟ البته، دیالوگ‌ها وحشتناک است، صحنه‌های جنسی به طرز نامشخصی فیلم‌برداری شده‌اند که تنها می‌توانیم از آنچه که هست، قدردانی کنیم و موسیقی متن آنقدر شلخته است که کل این تجربه به نوعی مشارکت تماشاگران را به طرز بی‌سابقه‌ای به وجود می‌آورد. این زباله است؛ کلمه دیگری برای توصیف آن وجود ندارد - اما به طرز عجیبی قابل تماشا است (بعد از سه بطری شراب و مقداری جین داخل وریدی). کاریلین مینوت به عنوان مادر "کلودت" نیز فوق‌العاده صادق است. این فیلم در تقریباً هر جنبه‌ای آماتور است، اما به طرز جالبی ممکن است همین دلیل باشد که به cult status رسیده است. هدف بسیار پایین، و هنوز هم به هدف خود بالاتر از حد انتظار خواهید رسید! یک کلاسیک فرهنگی از فیلم‌سازی "به قدری بد که خوب است"، داستان چگونگی ساخته شدن _اتاق_ به اندازه خود فیلم افسانه‌ای شده است. تماشای _اتاق_ به من این احساس را داد که فیلمی را می‌بینم که توسط یک موجود فضایی نوشته و کارگردانی شده است که هرگز فیلمی ندیده و یا تعامل واقعی انسان‌ها را مشاهده نکرده است. بازیگری تامی ویسئو باید دیده شود تا باور شود. این چیزی نیست که کسی بتواند آن را "خوب" به حساب آورد، به طور ملایم بگویم. در این فیلم صحنه‌های جنسی خسته‌کننده و آزاردهنده زیادی وجود دارد که قطعاً امتیاز آن را پایین می‌آورد. بسیاری از جنبه‌های داستان و افسانه واقعاً گیج‌کننده هستند که در واقع به ارزش سرگرمی فیلم اضافه می‌کند. با این حال، من _اتاق_ را به اندازه هر یک از کارهای نیل برین سرگرم‌کننده نمی‌دانم (برین یک فیلم‌ساز است که معمولاً در مقایسه با تامی ویسئو به عنوان یک هنرمند مطرح می‌شود). علی‌رغم نقص‌هایش، و یک منتقد سخت‌گیر ممکن است بگوید که اینجا بیشتر نقص وجود دارد تا فیلم، اما _اتاق_ هنوز هم ارزش سرگرمی بیشتری نسبت به بسیاری از تلاش‌های بزرگ‌بودجه هالیوود، که با حداکثر بدبینی به عنوان ماشین‌های پول‌سازی ساخته می‌شوند، دارد.