سریال Dark Matter

چرا هر سریالی که بر پایه واقعیت‌های جایگزین ساخته شده، شبیه به سایر سریال‌های با همین پیش‌فرض به نظر می‌رسد؟ واقعیت این است که داستان‌های واقعیت‌های جایگزین به حدی تکرار شده‌اند که اکنون این پیش‌فرض به کلیشه‌ای تبدیل شده است. «ماده تاریک» برای این دلیل، در ابتدا با یک مشکل فوری روبرو است. سریال‌هایی وجود داشته‌اند که این موضوع را به زیبایی به تصویر کشیده‌اند، مانند سریال...

چرا هر سریالی که بر پایه واقعیت‌های جایگزین ساخته شده، شبیه به سایر سریال‌های با همین پیش‌فرض به نظر می‌رسد؟ واقعیت این است که داستان‌های واقعیت‌های جایگزین به حدی تکرار شده‌اند که اکنون این پیش‌فرض به کلیشه‌ای تبدیل شده است. «ماده تاریک» برای این دلیل، در ابتدا با یک مشکل فوری روبرو است. سریال‌هایی وجود داشته‌اند که این موضوع را به زیبایی به تصویر کشیده‌اند، مانند سریال آلمانی «تاریک». این سریال موفق بود زیرا عمق و پیچیدگی کافی در داستان واقعیت جایگزین وجود داشت و به خوبی با پارادوکس‌ها بازی می‌کرد. در مقابل، «ماده تاریک» احساس می‌شود که ساده و پیش‌بینی‌پذیر است. در چند فریم ابتدایی، مشخص بود که مهاجم ماسک‌دار کیست و آنچه بعد از آن می‌آید نیز به‌طور قابل توجهی بر این مشاهدات نمی‌افزاید. واقعاً، نحوه‌ی پردازش این موضوع‌ها به شدت غیرحساس است و کمکی به جذب بیننده یا ایجاد سوالاتی مشابه «تاریک» نمی‌کند. بازیگری معقول است و گروه بازیگران قوی است و در حالی که ارزش‌های تولید بالاست، بعد از دو قسمت نسبتاً خنثی، این سریال به من نمی‌چسبد. به طور خلاصه، نحوه‌ی ساده و پیش‌بینی‌پذیر، که می‌توان آن را «ایمن» نامید، این سریال را در سطحی مشابه با ریسک‌پذیرهای تخیلی و خیال‌پرداز، مانند «تاریک» قرار نمی‌دهد. اگر قبلاً چنین سریالی را ندیده‌اید، ممکن است هنوز از «ماده تاریک» لذت ببرید، من هیچ شکی ندارم. با این حال، برای بینندگان باتجربه و کلافه شده از علم‌تخیلی، این یک واقعیت جایگزین نیست، بلکه فقط تکرار مکررات است. «ماده تاریک» (۲۰۲۴) یک شکست ناامیدکننده است که در تقریباً تمام جوانب ناکام می‌ماند. از همان ابتدا، به وضوح مشخص می‌شود که «هیچ چیزی مهم نیست» در این آشفتگی پیچیده‌ای که ترکیبی از درام خانوادگی خسته‌کننده و علم‌تخیلی آماتور است. این سریال دارای ویرایش ضعیف و برش‌های ناگهانی و مشکلات ریتمی است که روایت نازک آن را حتی بیشتر متلاشی می‌کند. شخصیت‌ها بی‌روح هستند و به کاراکترهای کاغذی تبدیل شده‌اند که در هر لحظه تصمیمات غیرقابل باوری می‌گیرند. پیش‌فرض‌های به اصطلاح با مفهوم بالا به سرعت به کمدی ناخواسته تبدیل می‌شود، بار سنگین جزئیات تکراری خانوادگی که هرگونه جذابیت یا تعلیق را از بین می‌برد. به جای ارائه موارد جذاب، نمایش بینندگان را از طریق یک طرح بی‌معنا می‌کشد که نمی‌تواند نقطه‌اش را مشخص کند—اگر حتی چنین چیزی داشته باشد. هرگونه تلاش برای درام به شکل مضحکی به نظر می‌رسد و بینندگان را بیشتر از آنچه سرگرم کنند، ناامید می‌کند. بدون هیچ حس جهت‌گیری یا پاداشی، «ماده تاریک» به یک سیاه‌چاله از میانه‌روی سقوط می‌کند. این یک اتلاف وقت، انرژی و زندگی است—تجربه‌ای خالی از سرگرمی یا روشنگری. آنچه می‌توانست یک کاوش جذاب در موضوعات کیهانی و وجودی باشد، به جای آن یادآور تراژیکی از چگونگی عدم ساخت تلویزیون می‌شود. از این سریال به هر قیمتی دوری کنید.